Однією з найстабільніших колоніальних практик в україно-російських відносинах протягом століть, залишалась кількість українських політичних в’язнів у російських тюрмах. Яка завжди була висока. Проте, найбільший апогей збільшення кількості українських політичних, і не тільки, в’язнів у Російській імперії досягнув у радянський етап її існування.
Jestem przekonany, że historia jest jedną z aren w tej wojnie hybrydowej, a jak wiadomo Rosja z całą mocą wykorzystuje różnorakie historyczne mity i stereotypy, aby zmobilizować swoich zwolenników zarówno na Ukrainie, jak i za granicą.
Rosja posiada wielowiekową tradycję nie tylko w zakresie falsyfikowania historii, ale też czynienia zeń oręża. Tym, którzy pragną pracować nad transformacją sporu po obu stronach granicy, zaleca się bardzo poważne zainteresowanie się tym, jak to przy pomocy owego narzędzia w postaci historii, Rosja stwarzała i rozpalała konflikty. Poprzedni negocjatorzy w większości ignorowali ten czynnik.
Polska i Ukraina powinny sobie wpaść w ramiona jak filmowi Kargul i Pawlak przy płocie, popłakać się, a następnie zabrać się do roboty zamiast histeryzować, bo na Kremlu się z nas śmieją, a to nie jest zabawne.
Przez ostatnie dziesięciolecia Polska jest największym adwokatem Ukrainy w Unii Europejskiej. Także w sytuacji, gdy temat przeszłych stosunków pomiędzy naszymi narodami regularnie wybucha z nową siłą. Czy jest nam pisane żyć przeszłością, czy mamy wspólną europejską przyszłość?