Obóz Wielkiej Polski, Zmiana I major moskiewskiej policji Oleg Chursin

„Do Rosji bez wizy. В Россию без визы”[1] to wbrew pozorom nie pośredniak wizowy, tylko kolejna grupa dyskusyjna, gdzie gromadzi się radykalny odłam polskich stronników Rosji. Do uczestników należą Mateusz P.[2], Jan Engelgard[3], Jerzy Tyc[4], Zbigniew Sekulski[5], Wojciech Wojtulewicz[6] i inne ciemne gwiazdy prokremlowskiej konstelacji.

Administratorami jest dwójka Rosjan oraz prominentne postacie Obozu Wielkiej Polski (OWP) i partii „Zmiana”: przedstawiciel OWP w okupowanym Donbasie Dawid Hudziec[7], Bogusław Baliczek[8] z OWP, Jan Wsół z OWP[9] oraz działaczka partii „Zmiana” Dorota Fortuna[5] z „polskiego” Centrum Kultury w Kaliningradzie[10] – oboje uczestnicy wycieczek pseudodziennikarzy na Krym czy do Czeczenii organizowanych przez kremlowskiego urzędnika Jurija Bondarenkę[5][11], a także Grzegorz Stachowiak[12] i Anna Kowalska[13].

A kim są Rosjanie współadministrujący tym joint-venture OWP i „Zmiany”? O Dmitriju Semionowie[14][15] wiem niewiele. Natomiast przeciekawy jest Oleg Aleksandrowicz Chursin[16][17]. To wysoki oficer rosyjskiej policji – wykłada na Uniwersytecie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Moskwie[18][13]. Jest autorem publikacji naukowych o kształceniu pracowników bezpieczeństwa, dostępnych na stronie „KGBU”[19].

Jacek Mędrzycki[20], lider struktury OWP na terenie Polski (kierownictwo mieszka w Norwegii) potwierdza, że znajomość Chursina z OWP jest bliska i nienowa: „nad wszystkim czuwał od dawna z nami współpracujący kol. Oleg Chursin” – pisze Mędrzycki relacjonując pikietę 11 czerwca 2016 roku pod ambasadą Rzeczypospolitej Polski w Moskwie, w której uczestniczyli przedstawiciele OWP w Moskwie – Irena Gryś-Ławrowa[21] i jej rosyjski małżonek Roman Ławrow[22].

Moskiewscy działacze OWP byli jednak tylko gośćmi. Organizatorami pikiety z okazji rocznicy ludobójstwa wołyńskiego było ugrupowanie „SERB”[23][24][25], którym nominalnie kieruje pochodzący z ukraińskiego Dniepropietrowska aktor serialowy Jurij Bekietow[26] ps. „Gosha Tarasevich” lub „Petr Ribakow” lub „Igor Taras”, ale za którym stoi właśnie major moskiewskiej akademii policyjnej Oleg Chursin.

Pikieta pod ambasadą polską została zauważona przez polskojęzyczną edycję rosyjskiej tuby „Sputnika” w dwóch artykułach piórem Pawła Asiejewa[27] i działacza partii „Zmiana” i Stowarzyszenia Kursk Piotra Radkte[28], animatora akcji „Braterstwo Polsko-Rosyjskie”[29] – aczkolwiek z dyskusji w gronie OWP wynika, że Radtke jest tam uważany za … agenta służb[30]. Żadne takie określenie nie pada od adresem Chursina, który w rozmowie uczestniczy, ale wiadomo – nawet jeśli, to w porządku, bo byłyby to służby rosyjskie.

Podczas rewolucji na Ukrainie „tituszkami” nazywano bandytów, którzy w porozumieniu z siłami Janukowycza napadali i bili – nieraz na śmierć – uczestników Majdanu. Kiedyś to się nazywało „aktyw robotniczy”. „SERB” składa się z „tituszek” ze wschodniej Ukrainy, którzy po upadku ukraińskiego dyktatora uszli do Rosji, gdzie nadal trudnią się tym samym fachem, tym razem jednak już bezpośrednio na usługach reżimu Putina, a nie jego byłego ukraińskiego wasala.

Patronem politycznym SERB-u jest radny Moskwy Igor Nikolajewicz Brumel[31], natomiast patronem policyjnym Oleg Chursin. Brumela oraz / lub Chursina widać na wielu zdjęciach i nagraniach z akcji SERB-u. W marcu 2015 roku, kiedy Bekietow z kolegami działali jeszcze w konspiracji na Ukrainie, zniszczyli dniepropietrowski pomnik rosyjskiego opozycjonisty Borysa Niemcowa[32][33]. W listopadzie 2016 roku, już po ucieczce do Rosi, zniszczyli pomnik Niemcowa tym razem w Moskwie[34], w czym uczestniczyli między innymi Brumel, Bekietow, Aleksandr Petrunko[35][36] i sam Chursin.

Dwa tygodnie po pikiecie „wołyńskiej” pod polską ambasadą w Moskwie, SERB rozbija przemocą pikietę rosyjskiego ugrupowania „Solidarność”[37]. Radny Brumel i Aleksandr Petrunko piorą po twarzach, krew leje się z rozbitych nosów rosyjskich opozycjonistów. Publikacje SERB-u na ten temat[38] „polubił” lubelski działacz OWP Daniel Sycha[39][40], redaktor „Kroniki Narodowej”[41].

W połowie sierpnia 2016 roku działacze SERB-u i współpracującego NOD-u[42][43] deputata Dumy Państwowej, członka putinowskiej partii Jedna Rosja Jewgenija Fiodorowa[44] zakłócają demonstrację solidarności z Ukrainą, bijąc i obrzucając jej uczestników moczem i fekaliami[45][46][47][48]. 24 sierpnia Bekietow, Brumel i dwóch innych SERB-owców filmują się podczas rozszarpywania flagi Ukrainy, w dzień jej niepodległości[49].

Podobnych akcji było dużo więcej. Takim działaniom SERB-u, które nawet w Rosji są, teoretycznie przynajmniej, nielegalne, patronuje współpracujący z Obozem Wielkiej Polski major milicji Oleg Chursin. W jego znajomych w sieciach społecznościowych znajdujemy całą czołówkę środowiska prokremlowskiego w Polsce i w szeregu innych krajów europejskich. Do Chursina lgną w szczególności radykałowie, co nie dziwi zważywszy na upodobania i styl działania policyjnego protektora „tituszek” z SERB-u.

Major Oleg Chursin popiera bowiem terrorystyczny batalion separatystyczny „Rusicz”, złożony głównie z nacjonalistów rosyjskich i z innych krajów, pod dowództwem zwyrodnialca Aleksieja Milczakowa[50] – o czym świadczy jego udział w grupie „Aleksiej Milczakow bohaterem i patriota Noworsji”[51][52].

Chursin promuje[29] także akcje narodowych socjalistów z organizacji „Czarny Blok Nacjonal- Socjalistów”[53][54][13], której adres na portalu Vkontaktie „vk.com/black88block” nie pozostawia miejsca na domysły: „88” symbolizuje powtórzoną dwa razy ósmą literę alfabetu, czyli „H” i oznacza: „Heil Hitler” – tym wybiegiem posługują naziści na całym Świecie.

Wszystko wskazuje na to, że Chursin jest jednym z istotnych ludzi-zworników w Rosji, z którym kontaktują się radykalne środowiska prokremlowskie w Polsce. Pytanie, jakich umiejętności uczą się polscy przyjaciele wykładowcy moskiewskiej akademii policyjnej Olega Aleksandrowicza Chursina.

Marcin Rey

Rosyjska V kolumna w Polsce

Majdan

Wolny człowiek w wolnym kraju

Obóz Wielkiej Polski, Zmiana I major moskiewskiej policji Oleg Chursin

przelacznik jezykowy