Zniszczenie szpitali w Charkowie przez naloty RF

Wiele osób pytało nas, dlaczego nie ma szpitali na liście celów w naszej pierwszej analizie zbrodni Rosji przeciwko infrastrukturze cywilnej. Teraz możemy odpowiedzieć na to pytanie.

Podejrzewaliśmy, że pojawią się na naszej liście, ale nie mieliśmy wystarczających danych, aby wskazać typowe uszkodzenia i zniszczenia placówek medycznych w ogóle. Mieliśmy problemy z rejestracją niszczenia szpitali. Czemu? Ponieważ pracownicy tych szpitali obawiają się, że opublikowanie materiałów o zniszczeniu doprowadzi do dostosowania celów i bardziej ukierunkowanego ostrzału placówek medycznych. Dlatego nie wpuszczają ludzi z kamerami do środku.

Czy te obawy są uzasadnione? Nasz wniosek – tak.

W celu zademonstrowania problemu pokażemy Państwu częściowo zniszczone placówki medyczne bez odwoływania się do okolicy i nazw. Wszystkie zniszczenia zostały utrwalone przez nas na wideo i zdjęciach i są zaangażowane w postępowania karne.

  1. Duży kompleks medyczny gdzieś w bardzo ostrzeliwanym rejonie Charkowa.

Podczas pierwszego i drugiego ostrzału placówki medycznej, jamy których widać na ziemi w okolicy, wybito wiele okien, uszkodzono komunikację i podstację elektryczną.

Według pracowników, podczas drugiego ostrzału wybito szyby w sali operacyjnej, w której prowadzono pilną operację, a ludzie zostali ranni przez ułamki szkła.

Trzeci pocisk trafił w dach i przebił go. W efekcie w konstrukcji żelbetowej pochyliły się płyty betonowe dachów i stropów technicznych.

Piętro techniczne szpitala, widoczny przebity dach.

W wyniku nalotu płyty betonowe pochyliło i piętro techniczne zalewa się deszczem.

A to część pocisku, który zniszczył dach.

W obecnych warunkach ciągłego ostrzału nie ma możliwości naprawy ścian betonowych. Efekt zniszczenia pogarsza się przez powtarzające się ostrzały i warunki pogodowe.

W momencie publikacji kompleks medyczny został ostrzelany po raz czwarty, a część muru została już zniszczona.

W tym samym czasie placówka medyczna działa.

  1. Szpital w centrum miasta.

Po raz pierwszy w marcu wybuch bombardowania sąsiednich biurowców wybił większość okien.

Po raz drugi w kwietniu znaczna część dachu szpitala została zniszczona przez celowany ostrzał.

Tak wygląda jedna ze szpitalnych toalet.

Dach został już zadaszony, to są fragmenty zniszczonego dachu.

Maszyna rentgenowska została uszkodzona przez pocisk, stan urządzenia jest obecnie nieznany, bo nie ma komu go ocenić.

Szpital jest zamknięty.

  1. Szpital w centrum miasta.

Ostrzelany jeden raz, na terenie są trzy duże kratery, wybita ogromna liczba okien, uszkodzony wiadukt dla karetek.

Obiekt działa w trybie ograniczonym.

  1. Placówka medyczna na obrzeżach miasta.

Została ostrzelana z artylerii odrzutowej w pierwszych dniach wojny w Charkowie. Wybito wiele okien. W związku z groźbą dalszego ostrzału placówka zmuszona była znacznie ograniczyć pracę z ludźmi.

  1. Placówka medyczna na obrzeżach miasta.

Została ostrzelana z artylerii odrzutowej na początku wojny. Sam ostrzał nie spowodował większych szkód w samym szpitalu, ale jeden z pocisków trafił na plac zabaw w pobliżu jednego z budynków szpitalnych.

Przy wejściu do szpitala widać ślady ostrzału i wyłamana brama.

Z tego, co widzieliśmy, możemy wywnioskować, że Rosja celowo atakuje placówki medyczne. Możemy również zaświadczyć, że odrębnym rodzajem celu są szpitale położnicze (jeden z tych szpitali, który był systematycznie ostrzeliwany, chociaż pobliskie szpitale w momencie publikacji nie były znacząco zniszczone).

Celowe niszczenie placówek medycznych to nic innego jak część polityki urbicydu, której celem jest niszczenie placówek opieki zdrowotnej, uczynienie tego obszaru nie do zamieszkania, a tym samym przekształcenie go w terytorium stagnacji.

Autorzy zdjęć i analiza: Serhij Petrow i Natalia Zubar

Zdjęcia i analizy zostały wykonane w ramach rejestracji foto i wideo oraz dokumentacji uszkodzeń i zniszczeń infrastruktury cywilnej w Charkowie.

Zdjęcie jest rozpowszechniane na warunkach wolnej licencji CC BY-SA 4.0.

O Nataliya Zubar 2362 artykuły
Nataliya Zubar, Maidan Monitoring Information Center, Chair