Pierwszy dzień lipca był stosunkowo spokojny, z wyjątkiem wieczora, kiedy moskowici nasilili ostrzały przedmieść i okolic Charkowa. Władze miasta, po rozpowszechnieniu informacji Wydziału Prawnego Rady Miejskiej o niemożności demontażu herbów ZSRR z gmachu Rady Miejskiej, zrezygnowały – i już wieczorem pracownicy komunalni zamaskowali wszystkie sowieckie symbole na budynku tkaniną. Zamiast jednego z herbów ZSRR Terechow chce umieścić na budynku herb Charkowa (zatwierdzony przez cesarzową Katarzynę II na zmianę kozackiego herbu miasta). Szpitale Medkompleksu w Sałtówce, które wielokrotnie ucierpiały w wyniku celowych ataków moskowitów, zostaną odrestaurowane, a w wyniku ataków uszkodzeniu uległo łącznie 126 placówek służby zdrowia w obwodzie charkowskim.
Lipiec zaczął się stosunkowo spokojnie. I tak było prawie przez cały dzień, tyle że wieczorem moskowici nieco nasilili ostrzał Charkowa i przedmieść – ucierpiały Piatychatki, wieś Żukowskiego i Północna Sałtówka. Około 22.30 moskowici wystrzelili kilka rakiet na Charków, które według Telegram kanałów Charkowa zostały zniszczone przez obronę powietrzną. To prawda, że tacy moskowici osiągnęli swój cel – rakiety dotarły o czwartej nad ranem 2 lipca (ech, to coś nowego w taktyce raszystów! jednak czekałem na to od dawna, nawet o tym pisałem w poprzedniej kronice – terror psychologiczny nabiera rozpędu i staje się coraz bardziej zróżnicowany w odstępach czasu), ale o tym w kolejnych kronikach. Jeśli chodzi o ostrzał Charkowa, to według Olega Synegubowa, szefa charkowskiej OWA, 99% ataków na miasto przeprowadza artyleria rakietowa – obecnie głównie „Huragany” i „Smercze”. Ogólnie rzecz biorąc, obraz jest taki (co dotyczy zwłaszcza Charkowa), chociaż moskowici mogą czasem dotrzeć artylerią lufową na północne obrzeża.
Trwają strzały północnych i wschodnich przedmieść Charkowa – Ruskie i Czerkaskie Tyszki, Cyrkuny, wsie Pytomnik i Nowe, wsie Ruska i Czerkaska Łozowa, Dementijówka, Bezruky, miasta Prudianka i Słatyne oraz Dergacze. I choć ostrzał w samych Dergachach zmalał (spadły prawie w całości na wioski przyfrontowe), to wieczorem w wyniku ostrzału wybuchł w Dergaczach pożar i część miasta znów została pozbawiona elektryczności. Moskowici ostrzeliwują także społeczność Złoczów, w szczególności wsie Złoczów i Uda. Ostrzelane są także północno-wschodnie i wschodnie przedmieścia Charkowa, w szczególności wieś Peremoha gminy Lipieck, Zamuliwka, Rubiżne, Werchnij Sałtów gminy miejskiej Wowczańsk, osada Stary Sałtów, wieś Mołodowa Starosałtowskiej gminy wiejskiej, Peczenigi, Bazaliówka i Koroboczkine z gminy wiejskiej Czkałowsk, Wielka Babka z gminy miejskiej Czugujów, a także miasto Małyniwka i wieś Mośpanowe z gminy wiejskiej Małyniwka. Ponadto, według informacji Sztabu Generalnego, moskowici przeprowadzili naloty w okolicach Wierchniego Sałtowa, Prudianki i Mośpanowa. Ogólnie w obwodzie charkowskim jedna osoba została ranna w wyniku ostrzału.
Walki trwają na północ i północny wschód od Charkowa, a wojska Raszistów ponownie próbowały szturmować wioskę Dementiówka, ale ich atak został odparty.
Jeden ze zniszczonych domów w Północnej Sałtówce. Zdjęcie: Jewhen Tytarenko, CC BY-SA 4.0
Po ogłoszeniu w sieciach społecznościowych odpowiedzi Wydziału Prawnego Rady Miejskiej na prośbę Halyny Kuc, deputowanej Charkowskiej Rady Obwodowej z „UE” o konieczności demontażu z budynku herbów ZSRR Rady Miejskiej, podczas której około 70% użytkowników poparło ten pomysł w sondażach Telegram kanałów Charków, władze miasta cofnęły. Rzecznik rady miejskiej Jurij Sydorenko powiedział, że jest to odpowiedź wydziału prawa, a sam Terechow ma inne zdanie, że elementy komunistycznej przeszłości i kraju agresora nie powinny znajdować się na budynku rady miejskiej, uszkodzonym w wyniku nalotu w centrum Charkowa 2 marca 2022 r. (Zastanawiam się, dlaczego zignorowano wtedy wszystkie apele społeczeństwa od 2016 do lutego 2022, dlaczego dziwne rezygnacje były składane w ciągu właściwie 6 lat? Choć sam Terechow był pierwszym zastępcą poprzedniego burmistrza Giennadija Kernesa (który żartował z Covidu i z tego powodu zmarł ), od grudnia 2020 r. do listopada 2021 r. – sekretarz i p.o. burmistrza, a od jesieni 2021 r. – burmistrz). Okazało się również, że Terechow nakazał demontaż herbu ZSRR z budynku rady miejskiej i obiecał zastąpić największy z herbów „herbem bohaterskiego miasta Charkowa”.
I rzeczywiście, około wpół do piątej rozpoczęły się prace przy budynku. Nie zostały one jednak rozebrane, ale pracownicy użyteczności publicznej zaczęli je maskować i tymczasowo okrywać białą geowłókniną. Demontaż zostanie przeprowadzony „w najbliższej przyszłości”. Na budynku znajduje się łącznie dziewięć sowieckich symboli.
Z herbem jest jednak mały problem. Polega ona na tym, że burmistrz Terechow nie zna historii Charkowa i regionu słobidzkiego, a jeśli zna jakieś fragmenty, to są one bardzo wybiórcze i w kontekście dyskursu moskowickiego. Obecny herb Charkowa – róg obfitości z kaduceuszem owiniętym wokół węży na francuskiej tarczy herbowej z zielonym tłem – nie jest dokładnie historycznym herbem miasta, ale jest cesarskim dziedzictwem Charkowa. Ten herb po raz pierwszy pojawił się w Heraldyce Szczerbatowa w 1775 roku jako herb pułku charkowskiego. Po ustanowieniu gubernii charkowskiej w 1781 r. herb ten został zatwierdzony jako herb Charkowa dekretem cesarzowej Katarzyny II z dnia 21 września 1781 r. Istnieją wzmianki o tym, że ten herb istniał już wcześniej, ale nie ma żadnego istotnego potwierdzenia. Z drugiej strony Charków posiadał inny herb – czarny łuk ze strzałą na żółtym tle (zapewne zapożyczony z herbu rodowego Iwana Sirka). Wielu ukraińskich badaczy wskazuje, że herb ten istniał przed likwidacją pułków słobidzkich w 1764 roku, a sam Jewdokim Szczerbinin, który był likwidatorem systemu pułkowego na ziemi słobidzkiej, sugerował pozostawić stary, historyczny herb Kozaków jako herb Charkowa. Moim zdaniem, trzeba raz na zawsze pożegnać się z cesarskim dziedzictwem – i przywrócić stary kozacki herb, kiedy Charków był miastem-twierdzą. Jest to szczególnie właściwe teraz, gdy Charków stał się również twierdzą i tarczą przed hordą moskowicką.
Ponieważ władze miasta wykonały „gest dobrej woli” w sprawie sowieckich symboli (po dużej krytyce szybko je zwrócili), to samo stanie się z Puszkinem. Zwłaszcza, jeśli pamiętamy, że 1 listopada 1904 r. tajna organizacja „Obrona Ukrainy”, której ideologiem był Mykoła Michnowski, próbowała wysadzić w powietrze pomnik Puszkina w Charkowie, ale materiały wybuchowe nie działały prawidłowo, a jedyne szkody to ponad 100 wybitych okien w okolicznych domach. Jednocześnie organizacja wyraźnie stwierdziła, że na przymusowo zajętym terytorium „…Słobidzkiej Ukrainy,… której tradycje sięgają czasów świetności hetmana Bohdana…”, nie powinno być żadnego pomnika obcokrajowców…, a sam Puszkin w wierszu „Połtawa” fałszywie przedstawił hetmana Iwana Mazepę. Dlatego też burmistrz Terechow wciąż musi poznać prawdziwą historię ukraińskiego Charkowa, a nie wykastrowaną imperialną narrację. Gotowy na mały wykład dla burmistrza. Na koniec warto otworzyć „Historia Słobidzkiej Ukrainy” Dmytra Bahalii, gdzie dział poświęcony historii Charkowa nosi tytuł „Charków jako miasto ukraińskie”. Nawiasem mówiąc, wydział historii Uniwersytetu Karazina zaproponował przeprowadzenie uzasadnionej dyskusji na temat Puszkina z udziałem aktywistów, historyków i przedstawicieli władz miasta. To, czy taka dyskusja się odbędzie, to pytanie retoryczne.
Ratownicy w każdy piątek prowadzą zajęcia z bezpieczeństwa obsługi podczas ostrzału i udzielania pierwszej pomocy. Powiem szczerze, że wyszło lepiej niż na początku. Jednak nadal istnieją niuanse, nad którymi należy dalej pracować. Dużo można o tym powiedzieć, ale naszym celem jest poprawa pewnego oświecenia mieszkańców Charkowa, w szczególności tą wiedzą. która może uratować jak i życie, tak samo zdrowie psychiczne. Ratownicy oferują również takie zajęcia dla indywidualnych zainteresowanych grup (od 20 do 50 osób) dla kolektywów przedsiębiorstw i organizacji.
Szpitale Medkompleksu w Sałtówce, które wielokrotnie ucierpiały w wyniku celowych ataków moskowitów, zostaną odrestaurowane – kilka z nich ma zniszczone dachy, sufity, ściany zewnętrzne i pomieszczenia wewnętrzne (sala operacyjna, sala rentgenowska), a część okna zostały zdmuchnięte przez falę uderzeniową.
Ogółem w wyniku ostrzału w obwodzie charkowskim zostało uszkodzonych 126 placówek służby zdrowia. Na terenie kontrolowanym przez władze ukraińskie działają 164 placówki (47 szpitali obwodowych, 68 szpitali i poliklinik miejskich, 20 szpitali powiatowych, 29 przychodni i ambulatorium), a 58 placówek zostało przeniesionych z czasowo okupowanych terenów w środku regionu lub dalej.
Prokuratura Okręgowa w Charkowie poinformowała o podejrzeniu deputowanego rady wsi Cyrkuny, który w czasie okupacji Cyrkunów i cyrkunowskiej społeczności wiejskiej współpracował z moskowitami. Został kolaborantem pierwszego dnia inwazji, czyli 24 lutego 2022 roku. W ten sposób przekazał okupantom informacje o lokalizacji sprzętu biurowego, wykazy kombatantów w ATO/OOS, lokalizację baterii słonecznych w wiejskim szpitalu ambulatoryjnym, przekazał informacje o miejscu zamieszkania miejscowego lekarza w celu dalszego skłonienia go do udzielać pomocy medycznej rannym Rosjanom. Pomógł też okupantom w rozwiązywaniu różnych spraw i uszkodził herb państwowy Ukrainy, który został umieszczony na fasadzie Rady Gminy w Cyrkunach. Po wyzwoleniu Cyrkunów przez siły obronne Ukrainy deputowany ukrywał się w różnych miastach obwodu charkowskiego, a 1 lipca został zatrzymany w Charkowie.
Z „Metalist 1925” odchodzi siedmiu piłkarzy, ponieważ ich kontrakty wygasły lub zostały rozwiązane za porozumieniem stron. Wcześniej z drużyny grając w Premier League odeszli także trzej legioniści (Gruzin Solomon Kwerkwelia oraz Brazylijczycy Derek i Marlison). Ale boiska do piłki nożnej, zniszczone przez moskowickie ataki rakietowe w czerwcu, zostały uratowane dzięki charkowskim robotnikom komunalnym i wolontariuszom.
Z ciekawego. W Dergaczach godzina policyjna trwa teraz od 21:00 do 6:00. Wcześniej godzina policyjna zaczynała się o godzinie 19:00.
Według Charkowskiej Obwodowej Administracji Wojskowej w regionie mieszka 190 tys. osób ze statusem przesiedleńców wewnętrznych (głównie tych, którzy opuścili okupowane terytoria lub strefy walk obwodów charkowskiego, ługańskiego i donieckiego).
Na południowym wschodzie obwodu charkowskiego toczą się walki na kierunkach słowiańskim i barwinkowskim. Moskowici ostrzeliwują miasta i wsie na pierwszej linii frontu, w szczególności miasto Doniec, wsie Husarówka, Krynyczne, Czepil i Wołobujiwka gminy miejskiej Bałaklija, Barwinkowe, wsie Hruszowacha, Dibriwne, Kurulka gminy miejskiej Barwinkowe , Sucha Kamianka ze społeczności miejskiej Izium i Dowgeńke ze społeczności wiejskiej Oskil.
Ale sytuacja na terytoriach okupowanych jest trudna. Ponadto okupanci zintensyfikowali prace nad integracją tych terytoriów ze swoim państwem. Pierwszy zastępca szefa administracji prezydenta moskowii Siergiej Kirijenko odwiedził okupowane tereny obwodu charkowskiego, w szczególności Kupiańsk. W Kupiańsku odwiedził Centrum Pomocy Zjednoczonej Rosji, które powstało w dawnym supermarkecie ATB. Wiadomo też, że w niedalekiej przyszłości może rozpocząć się aktywna dystrybucja paszportów moskowickich mieszkańcom okupowanych terytoriów.
Ale tak zwana „tymczasowa administracja cywilna obwodu charkowskiego” określała „tymczasowe granice administracyjne”: utworzyły one na okupowanych terytoriach cztery „okręgi”: wowczański (część obwodu czuhujowskiego, który jest okupowany przez moskowię), izumski, kupiański, charkowski (centrum w wieś Kozacza Łopań, część okupowanego obwodu charkowskiego). A Abbias Piakiszew, szef komunalnego przedsiębiorstwa „Kupiańsk Territory Medical Association”, który w 2020 roku kandydował na burmistrza Kupiańska z partii Blok Switłycznej „Razem!”, został tzw. „ministrem zdrowia” obwodu charkowskiego.
W tym samym czasie lokalny ruch oporu w Kupiańsku rozdawał ulotki wzywające okupantów do poddania się i wzywające mieszkańców Kupiańska do trzymania się, ponieważ wkrótce nadejdą Siły Zbrojne Ukrainy.
W okupowanej Borowej najbardziej ufortyfikowanym punktem kontrolnym jest punkt kontrolny w pobliżu dworca autobusowego. Zawieszono na nim baner z wizerunkiem aktora Siergieja Bodrowa z filmu „Brat” z odpowiednim cytatem z tego filmu. Okupanci naciskają też na lekarzy, edukatorów i pracowników kultury, aby do 1 sierpnia zrezygnowali z instytucji ukraińskich i „zatrudnili się” w instytucjach pod władzą okupacyjną. Na „spotkaniu” lekarzy Borowej, z udziałem gauleitera Borowej, białoruskiego Andrieja Semaszki i tzw. „Ministra zdrowia obwodu charkowskiego” Abbiasa Piakiszewa również zaapelował, aby zwrócić się do swoich kolegów o powrót na okupowane terytorium do okupacyjnych placówek medycznych. Wraz z tym kolsboranci przyznają, że pensje np. pedagogów była 2-3 razy mniejsza niż ukraińskie, bo „pieniędzy nie ma”.
Część nauczycieli z Kupiańska i Iziumu zgodziła się na współpracę z okupantami – administracja okupacyjna wysyła ich na szkolenia do ORDŁO, tzw. „LNR” po „przejęcie doświadczenia” nauczania dzieci według moskowickich programów i podręczników.
Prokuratura ogłosiła kolejne podejrzenie tzw. szefowi „administracji” szewczenkowskiej osady Andrijowi Stryżce, który wraz z grupą kolaborantów przywiązał linę do dwóch traktorów i zburzył pomnik żołnierzom ATO, po czym nakazał go usunąć. Wcześniej został oskarżony o zdradę stanu, działalność kolaboracyjną i zbezczeszczenie godła państwowego Ukrainy. Prokuratura identyfikuje osoby zaangażowane w obalanie pomnika.
Cóż, dziś nagrodę Darwina otrzymują:
– 40-latek z Charkowa poszukiwany za kradzież od 2018 roku (!!!) zatrzymany przez policję na stacji metra Rynek Centralny,
– Piloci moskiewscy, którzy pod koniec marca powtórzyli osiągnięcia pilota śmigłowca nad Małą Rohanią – otworzyli ogień i okryli grupę wojsk moskowickich. Friendly fire w akcji. Takich przypadków w wykonaniu okupantów byłoby więcej!
Wierzymy w siły obronne Ukrainy i Siły Zbrojne Ukrainy! Pomóżmy wolontariuszom, lekarzom i ratownikom. Wygramy!
Serhij Petrow, historyk, dziennikarz,
dokumentalista zagłady ludności w Charkowie
